Roedd Amanda a’i dau o blant yn chwilio am gartref i’w rentu yng Nghaerdydd. Edrychon nhw ar gartref oedd yn eiddo i gwpwl oedd yn symud i’r cyfandir. Roedden nhw cyn hynny wedi cynnig y lle i’w mab i fyw ynddo, ond doedd ganddo ddim diddordeb oherwydd bod y lle mewn cyflwr gwael.

Gofynnodd Amanda a allai ail-addurno’r lle a dywedodd y cwpwl bod hynny’n iawn. Gofynnodd hefyd am gytundeb tenantiaeth hirach er mwyn rhoi mwy o sefydlogrwydd i’w theulu a rhoddwyd caniatad iddi wneud hyn, gan roi tenantiaeth dwy flynedd iddi gyda chymal o eithrio ar ôl blwyddyn.

Aeth y cwpwl i fyw dramor a dros y flwyddyn neasf buddsoddodd Amanda amser ac arian sylweddol yn troi’r tŷ yn gartref iddi hi a’i phlant.

Ar ôl blwyddyn cysylltodd y cwpwl gan ddweud eu bod yn dychwelyd i Gymru am wyliau a’u bod yn dymuno archwilio’r lle.

Roedden nhw wrth eu boddau gyda’r adnewyddiadau roedd Amanda wedi’u gwneud ac yn llawn canmoliaeth.

Yr wythnos ganlynol cafodd Amanda rybudd dadgartefu ‘heb fai’.

Roedd y cwpwl wedi gweithredu’r cymal o eithrio oherwydd eu bod mor bles gyda chyflwr y cartref eu bod wedi penderfynu rhoi’r lle i’w mab wedi’r cyfan.

Er gwaetha’r ffaith bod Amanda a’i phlant wedi bod yn denantiaid delfrydol, doedd ganddynt ddim dewis ond gadael y lle a ddaeth yn gartref teuluol iddynt. Bu’n rhaid i Amanda ariannu’r symud ei hunan a chafodd ddim iawndal o gwbl.